Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη 2015 αποτέλεσαν μια συνειδητή και σχεδιασμένη προσπάθεια από όλο το Μνημονιακό μπλοκ του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού, παλιού και νέου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, τα ΜΜΕ, τον Σόιμπλε κ.λπ.), για την ανάδειξη του καλύτερου διαχειριστή του νέου Μνημονίου. Με το «κόλπο» αυτών των πρόωρων εκλογών ήθελαν όλοι αυτοί να αποκρύψουν κυρίως δύο πράγματα. Κατά πρώτο, την καθολική/παλλαϊκή εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στα Μνημόνια (εκλογές 25/1/2015 και κυρίως δημοψήφισμα 5/7/2015) και κατά δεύτερο, τον χαρακτήρα αυτού ακριβώς του 3ου Μνημονίου. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη 2015 μπορεί να δείχνει ότι οι Μνημονιακοί πέτυχαν τον στόχο τους, μιας που έχει εκλεγεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα εφαρμόσει το 3ο Μνημόνιο, ενώ στη Βουλή που προέκυψε υπάρχει μια πλατιά πλειοψηφία υπέρ των Μνημονίων. Όμως αυτά πολύ γρήγορα θα αποδειχθούν πρόσκαιρα. Όσο θα αποκαλύπτονται οι δραματικές συνέπειες του 3ου Μνημονίου και το πραγματικό πρόσωπο όλων των Μνημονιακών, παλιών και νέων, τόσο θα επανεμφανίζονται οι αντιμνημονιακές αντιστάσεις και οι αγώνες, το πραγματικό μέγεθος της εναντίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στα Μνημόνια, καθώς και οι τάσεις αναζήτησης ριζοσπαστικής διεξόδου, τόσο από τα Μνημόνια όσο και από την κρίση συνολικά.
Το 3ο Μνημόνιο:
1) Υπογράφηκ